Ba Maw Tin Aung Biography

             
၁၉၇၆ မတ္လ (၂၄)ရက္ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးအခင္းမွာ ေက်ာင္းသားေပါင္း (၂၃ဝ)ေက်ာ္ အဖမ္းခံရၿပီး မဖလ စစ္ခံုရံုးေတြကေန ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္ အသီးသီး ခ်မွတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။

မဆလ အစုိးရက ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈကို အခုလုိ ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း ဖိႏွိပ္ ကိုင္တြယ္ခဲ့ေပမဲ့လည္း၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အစုိးရ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားသူေတြကေတာ့ ရပ္တန္႔မသြားဘဲ ဆက္လက္ ေပၚေပါက္လာေနခဲ့ပါတယ္။

မႈိင္းရာျပည့္ အေရးအခင္း ဂယက္က ၿငိမ္သက္မသြားေသးပါဘူး။
၁၉၇၆ ေမလထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အစုိးရ ဆန္႔က်င္ေရး လွ်ဳိ႔ဝွက္ စာေစာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ‘အေရွ႕ေလ’ နဲ႔ ‘မီးေမာင္း’ ျဖန္႔ေဝတဲ့ အေရးအခင္းေတြ ထပ္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဟာ အဖမ္းခံထားရတဲ့ ခ်င္းေက်ာင္းသား ကုိတင္ေမာင္ဦးကုိ မဆလ စစ္ခံုရံုးက ေသဒဏ္အမိန္႔ ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ဗိုလ္ႀကီး ဘုန္းေက်ာ္ျမင့္ ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္ အရာရွိငယ္ေတြရဲ႕ ဦးေနဝင္းကုိ လုပ္ၾကံၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္ အာဏာသိမ္းလုိက္ဖုိ႔ ၾကံစည္တဲ့ကိစၥ အမႈ ေပၚေပါက္သြားၿပီး ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရတင္ဦးပါ၊ သတင္း ထိန္းခ်ဳပ္မႈနဲ႔ အတူ အဖမ္းခံလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဇြန္လထဲမွာေတာ့ မဆလစစ္အစုိးရက ကုိတင္ေမာင္ဦးကို အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းမွာ ႀကိဳးစင္တပ္ၿပီး သတ္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ ကိုတင္ေမာင္ဦးဟာ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ပထမဆံုး ႀကိဳးေပးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ပါသည္။ မဆလရဲ႕ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒေအာက္မွာ အေစာဆံုး ႀကိဳးစင္ တက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသား သူရဲေကာင္းပါပဲ။ (ဗုိလ္ႀကီး ဘုန္းေက်ာ္ျမင့္လည္း အဲဒီ မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ႀကိဳးေပးခံခဲ့ရပါတယ္)

ဒီ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ထဲမွာပဲ ထင္ရွားတဲ့ ျပည္သူ႔စာေရးဆရာ တစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္ျမသန္း ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။ သခင္ျမသန္း စ်ာပနမွာ ေထာင္အျပင္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြက စ်ာပန ပုိ႔မယ့္ ကားတန္းႀကီးမွာ ‘ေတာ္လွန္ေသာ စာေရးဆရာ – သခင္ျမသန္း’ ဆိုတဲ့ ပုိစကာေတြ လိုက္လံကပ္ၾကတဲ့ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခု ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၇ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ(၇)ရက္၊ ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္ အထိမ္းအမွတ္ ခုနစ္ေလးလံုး (၇၇၇၇) လႈပ္ရွားမႈ လႈံ႔ေဆာ္တဲ့ စာေစာင္ေတြ ျဖန္႔ေဝခဲ့ၾကတယ္။ ၆၂ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ မ်ိဳးဆက္ေတြ၊ ၇၄-၇၅-၇၆ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေတြ ပူးေပါင္းၿပီး ဗံုးခြဲခံခဲ့ရတဲ့ သမဂၢ အေဆာက္အအံု ရင္ျပင္မွာ ခုနစ္ ေလးလံုး အခမ္းအနား လုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခ့ဲၾကတာပါပဲ။

၁၉၇၆-၇၇-၇၈ အင္းစိန္ေထာင္ထဲမွာ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အက်ဥ္းသား အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုတဲ့ တုိက္ပြဲေတြ ဆက္တိုက္ ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး တုိက္ပြဲကေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္ အာဏာပုိင္ေတြဘက္က ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို ႏွိမ္ခ်ိဳးလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဓမၼ အလုပ္ၾကမ္း လုပ္ခုိင္းလားတဲ့ အေပၚမွာ ေက်ာင္းသားေတြက ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပတဲ့ တုိက္ပြဲပါပဲ။

ေက်ာင္းသားေတြ ေတာင္းဆိုတဲ့ အထဲမွာ ေထာင္ထဲမွာ စာဖတ္ခြင့္ ရရွိေရးလည္း ပါပါတယ္။ ဒီတုိက္ပြဲဟာ တဲြဖက္ေထာင္ကေန စခဲ့တာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ဟုိေျပာင္း ဒီေရြ႕ လုပ္ရင္း သံုးေဆာင္မွာ တုိက္ပြဲ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ ေထာင္အာဏာပုိင္ေတြ ဘက္က အျပင္းအထန္ ႏွိပ္ကြပ္လုိ႔ ေက်ာင္းသား (၃၂)ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ဒဏ္ရာ ရခဲ့သလုိ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း တန္ျပန္ တုိက္ခိုက္တဲ့ အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြ ဘက္မွာလည္း ထိခုိက္ဒဏ္ရာ ရသြားခဲ့ပါတယ္။ အစာငတ္ခံ ဆႏၵျပၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္ေတြကို စစ္အစုိးရက အေမွာင္တိုက္၊ စစ္ေခြးတုိက္၊ လက္ပါးတိုက္ လို႔ ေခၚတဲ့ အႏူတုိက္ေတြထဲ ထည့္ပိတ္ၿပီး ႏွိပ္စက္ ညွဥ္းပန္းခဲ့ပါတယ္။

၁၉၇၈ ခုႏွစ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ စက္မႈ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားေတြက ႀကိဳတင္ လႈံ႔ေဆာ္ မထားဘဲ ဇူလုိင္လ (၃) ရက္ေန႔မွာ အေရးအခင္း တစ္ခု စတင္လိုက္ၾကပါတယ္။ ၆၂-၇၄-၇၅-၇၆ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ ပူးေပါင္းၿပီး ‘အေရးေတာ္ပံုသမိုင္း’ ဆိုတဲ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္ အေရးအခင္း အထိမ္းအမွတ္ စာေစာင္ ျဖန္႔ေဝႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီ ၁၉၇၈ ႏွစ္လယ္ အလြန္မွာ ျမန္မာျပည္ အက်ဥ္းေထာင္ အသီးသီးမွာ ထိန္သိမ္းခံထားရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ အမ်ားစု ေရွ႔ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ဆိုသလုိ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာၾကပါတယ္။

၁၉၇၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာ (၂၃) ရက္ေန႔မွာေတာ့ စာေရးဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္သြားရွာပါတယ္။ ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ သားႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ကိုဗဟိန္းေအာင္နဲ႔ ကုိေက်ာ္ေဇာေအာင္တုိ႔ကလည္း အင္းစိန္ေထာင္က ျပန္လြတ္ကာစ ျဖစ္တာမုိ႔၊ အတူတူ ေထာင္က လြတ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြ၊ ေထာင္အျပင္က ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြဟာ ဆရာ ဗန္းေမာ္ တင္ေအာင္ရဲ႕ စ်ာပနမွာ လာေရာက္ စုစည္းမိသြားၾကပါၿပီ။ ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ စ်ာပနဟာ ၁၉၇၆ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးအခင္း ေနာက္ပုိင္း ေက်ာင္းသား အင္အားစု အမ်ားဆံုး ျပန္လည္ စုစည္းမိတဲ့ အခမ္းအနား လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ တုိက္ေဖာ္ တုိက္ဖက္၊ ေရးေဖာ္ ေရးဖက္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုကုိးကြ်န္းျပန္ ရဲေဘာ္ႀကီးေတြ၊ ဆရာ ဒဂုန္တာရာတုိ႔၊ ဆရာ ပါရဂူ တုိ႔လုိ စာေရးဆရာႀကီးေတြနဲ႔ အတူ၊ ေက်ာင္းသား အင္အားစုက ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ စ်ာပနကို ဦးေဆာင္ စီစဥ္ က်င္းပခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၂၇)ရက္၊ ၾကံေတာသုႆန္က ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ရုပ္ကလာပ္ကို ဂူသြင္းသၿဂိဳၤဟ္တဲ့ အခမ္းအနားမွာ ေက်ာင္းသားေတြက လြတ္လပ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ ဆက္လက္ တုိက္ပြဲဝင္သြားၾကဖုိ႔ ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကို တိုင္တည္ၿပီး အေလးအနက္ အဓိ႒ာန္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။

ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ အုတ္ဂူေပၚမွာ ကမၺည္းထုိးထားတဲ့ ‘လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို သူျဖတ္သန္း ေက်ာ္လႊားေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးက သူ႔ပခံုးေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့ သမုိင္းတာဝန္ကို သူဘယ္ေလာက္ သယ္ပုိး ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာပဲ’ ဆုိတဲ့ ၾသဝါဒစကားေတြကေတာ့ အဖိႏွိပ္ခံ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြ ရင္ထဲမွာ စြဲျမဲေနဆဲပဲလုိ ကြၽန္ေတာ္ ယံုၾကည္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ။